Οι συγχρονες Ελληνίδες είναι ανοργασμικές... οι σύζυγοι τους πληρώνουν την νύφη


ΜΑΠΑ ΤΟ ΚΑΡΠΟΥΖΙ


-Μία στις τέσσερις Ελληνίδες δεν έχει oργασμό. 

-Μία στις έξι Ελληνίδες έχει μειωμένη σεξουαλική επιθυμία. 

-Μία στις 17 Ελληνίδες νοιώθει πόνο κατά τη διάρκεια της επαφής.


Tα πράγματα αρχίζουν να γίνονται μάλλον ανησυχητικά

Εννέα χρόνια λειτουργεί η τηλεφωνική γραμμή του Κέντρου Σεξουαλικής και Αναπαραγωγικής Υγείας (2310 999099) και μέσα στην πρώτη πενταετία δέχτηκε 3.523 κλήσεις από γυναίκες που θέλησαν να ενημερωθούν για τη σεξουαλική τους υγεία.

Τα συμπεράσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Sexual Medicine και προκύπτει ότι:

Μία στις τέσσερις Ελληνίδες δεν έχει oργασμό.
Μία στις έξι Ελληνίδες έχει μειωμένη σξουαλική επιθυμία.
Μία στις 17 Ελληνίδες νοιώθει πόνο κατά τη διάρκεια της επαφής.

Oι γυναίκες ηλικίας 40 με 49 ετών έχουν πολύ μεγαλύτερη πιθανότητα (6πλασια) να εμφανίζουν προβλήματα με την κορύφωση σε σχέση με τις υπόλοιπες γυναίκες, ενώ ακολουθούν οι γυναίκες ηλικίας 30 με 39 ετών, που έχουν 5πλάσια πιθανότητα.

To 40% των τηλεφωνημάτων προέρχεται από άτομα ηλικίας 20-29 ετών και ακολουθούν στην σειρά, οι γυναίκες ηλικίας 30-39 ετών (28%) και 40-49 ετών (14%). Οι γυναίκες με μεγαλύτερη ηλικία, από 60 έως 79 ετών, αποτελούν το πολύ μικρό ποσοστό του 2.8% των κλήσεων.

Το 30% των Ελληνίδων που ζήτησαν βοήθεια ήταν παντρεμένες.

Το 34.3% των γυναικών που επικοινώνησαν είχαν τολμήσει να μιλήσουν με τον γιατρό τους σχετικά με τα θέματα που τους απασχολούσαν.
Οι πιο συνήθεις λόγοι που γίνονται αιτία να αποφύγει μια γυναίκα να συζητήσει θέματα σεξουαλικής υγείας με έναν γιατρό είναι ότι ντρέπεται να το εκφράσει (22%) ή θεωρεί πως ίσως ο γιατρός τους δεν μπορεί να διαχειριστεί το πρόβλημά τους (17%).

πηγή: http://patrinanea.blogspot.gr

Read More »

Οι συγχρονες Ελληνίδες είναι ανοργασμικές... οι σύζυγοι τους πληρώνουν την νύφη

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Οι συγχρονες Ελληνίδες είναι ανοργασμικές... οι σύζυγοι τους "πληρώνουν την νύφη"

ΜΑΠΑ ΤΟ ΚΑΡΠΟΥΖΙ

Μία στις τέσσερις Ελληνίδες δεν έχει oργασμό.Μία στις έξι Ελληνίδες έχει μειωμένη σεξουαλική επιθυμία. Μία στις 17 Ελληνίδες νοιώθει πόνο κατά τη διάρκεια της επαφής.


Tα πράγματα αρχίζουν να γίνονται μάλλον ανησυχητικά 
Εννέα χρόνια λειτουργεί η τηλεφωνική γραμμή του Κέντρου Σεξουαλικής και Αναπαραγωγικής Υγείας (2310 999099) και μέσα στην πρώτη πενταετία δέχτηκε 3.523 κλήσεις από γυναίκες που θέλησαν να ενημερωθούν για τη σξουαλική τους υγεία.

Τα συμπεράσματα της έρευνας δημοσιεύτηκαν στο επιστημονικό περιοδικό Journal of Sexual Medicine και προκύπτει ότι:
Μία στις τέσσερις Ελληνίδες δεν έχει oργασμό.
Μία στις έξι Ελληνίδες έχει μειωμένη σξουαλική επιθυμία.
Μία στις 17 Ελληνίδες νοιώθει πόνο κατά τη διάρκεια της επαφής.

Oι γυναίκες ηλικίας 40 με 49 ετών έχουν πολύ μεγαλύτερη πιθανότητα (6πλασια) να εμφανίζουν προβλήματα με την κορύφωση σε σχέση με τις υπόλοιπες γυναίκες, ενώ ακολουθούν οι γυναίκες ηλικίας 30 με 39 ετών, που έχουν 5πλάσια πιθανότητα.

To 40% των τηλεφωνημάτων προέρχεται από άτομα ηλικίας 20-29 ετών και ακολουθούν στην σειρά, οι γυναίκες ηλικίας 30-39 ετών (28%) και 40-49 ετών (14%). Οι γυναίκες με μεγαλύτερη ηλικία, από 60 έως 79 ετών, αποτελούν το πολύ μικρό ποσοστό του 2.8% των κλήσεων.

Το 30% των Ελληνίδων που ζήτησαν βοήθεια ήταν παντρεμένες.

Το 34.3% των γυναικών που επικοινώνησαν είχαν τολμήσει να μιλήσουν με τον γιατρό τους σχετικά με τα θέματα που τους απασχολούσαν.
Οι πιο συνήθεις λόγοι που γίνονται αιτία να αποφύγει μια γυναίκα να συζητήσει θέματα σεξουαλικής υγείας με έναν γιατρό είναι ότι ντρέπεται να το εκφράσει (22%) ή θεωρεί πως ίσως ο γιατρός τους δεν μπορεί να διαχειριστεί το πρόβλημά τους (17%).

πηγή: http://patrinanea.blogspot.gr

Read More »

Χριστούγεννα στο μπαμπά

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ


Μια φούστα φτάνει; Δε φτάνει. Δεύτερη δε χωράει όμως. Η βαλίτσα γέμισε. Εκτός αν κρατάω σακούλα στο χέρι...

Όχι δε θέλω. Θα αγκαλιάσω το μπαμπά, δε θέλω σακούλα στα χέρια μου.
Μπαμπά θα μου πάρεις φούστα τώρα τα Χριστούγεννα; Έτσι θα πω και θα μου πάρει.


Έχω και τα φυλλάδια της γλώσσας στην άκρη χωμένα. Ασκήσεις Επανάληψης. Θα τσαλακωθούν.
Στο μπαμπά παίζω δε διαβάζω. Λίγο διαβάζω. Πρέπει όμως να τα πάρω. Θα χαρεί.

Η μαμά τα βγάζει κρυφά. Μπορεί να βγάλει και τα ρούχα. Μπορεί αντί για βαλίτσα να με δώσει με σακούλα. Μπορεί και χωρίς τίποτα. Σκέτη.

Ο μπαμπάς θέλει τα βιβλιάρια. Θα την έχω μια βδομάδα πρέπει να μου τα δώσεις. Έτσι λέει.
Τα βιβλιάρια είναι πράσινα.

Η μαμά βγάζει κάτι φόρμες παλιές. Είναι κοντές. Φαίνονται τα πόδια. Με σφίγγουν. 

Που είναι τα φυλλάδια; Ακούω το μπαμπά, τα πόδια του, ανεβαίνει τις σκάλες.

- Ελένη έλα λίγο στο δωμάτιο. 

Η μαμά κλείνει την πόρτα και μετά το στόμα.

Ο μπαμπάς... χτυπάει το κουδούνι. Χτυπάει ξανά.


- Ελένη καρδούλα μου. 

 Εδώ είμαι μπαμπά αλλά μου κρατά το στόμα.

Κλαίω.

Ακούω χρίτς χράτς.

Ο μπαμπάς άφησε σακούλα με δώρο, απ'έξω, στην πόρτα.

Μαμά πάρε το χέρι σου.


Panayiotis Gouveris

Read More »

Χριστούγεννα στο μπαμπά

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Χριστούγεννα στο μπαμπά

Μια φούστα φτάνει; Δε φτάνει. Δεύτερη δε χωράει όμως. Η βαλίτσα γέμισε. Εκτός αν κρατάω σακούλα στο χέρι... Όχι δε θέλω. Θα αγκαλιάσω το μπαμπά, δε θέλω σακούλα στα χέρια μου. Μπαμπά θα μου πάρεις φούστα τώρα τα Χριστούγεννα; Έτσι θα πω και θα μου πάρει.


Έχω και τα φυλλάδια της γλώσσας στην άκρη χωμένα. Ασκήσεις Επανάληψης. Θα τσαλακωθούν.
Στο μπαμπά παίζω δε διαβάζω. Λίγο διαβάζω. Πρέπει όμως να τα πάρω. Θα χαρεί.
Η μαμά τα βγάζει κρυφά. Μπορεί να βγάλει και τα ρούχα. Μπορεί αντί για βαλίτσα να με δώσει με σακούλα. Μπορεί και χωρίς τίποτα. Σκέτη.

Ο μπαμπάς θέλει τα βιβλιάρια. Θα την έχω μια βδομάδα πρέπει να μου τα δώσεις. Έτσι λέει. Τα βιβλιάρια είναι πράσινα.

Η μαμά βγάζει κάτι φόρμες παλιές. Είναι κοντές. Φαίνονται τα πόδια. Με σφίγγουν. 

Που είναι τα φυλλάδια; Ακούω το μπαμπά, τα πόδια του, ανεβαίνει τις σκάλες.

- Ελένη έλα λίγο στο δωμάτιο. 

Η μαμά κλείνει την πόρτα και μετά το στόμα.

Ο μπαμπάς... χτυπάει το κουδούνι. Χτυπάει ξανά.


- Ελένη καρδούλα μου. 

 Εδώ είμαι μπαμπά αλλά μου κρατά το στόμα.

Κλαίω.

Ακούω χρίτς χράτς.

Ο μπαμπάς άφησε σακούλα με δώρο, απ'έξω, στην πόρτα.

Μαμά πάρε το χέρι σου.


Panayiotis Gouveris

Read More »

Όμηροι του πετρελαίου θέρμανσης, οι μαθητές στην Δυτική Μακεδονία

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Με κλειστά τα σχολεία θα υποδεχτεί η Δυτική Μακεδονία το νέο έτος, καθώς οι σύσσωμοι δήμαρχοι της περιοχής ανακοίνωσαν ότι οι σχολικές μονάδες δεν θα ανοίξουν μετά τις γιορτές γιατί δεν έχουν πετρέλαιο θέρμανσης.


«Οι δήμαρχοι της Δυτικής Μακεδονίας είμαστε αποφασισμένοι στη νέα χρονιά να μην ξανανοίξουμε τα σχολεία εάν δεν ληφθεί υπόψη η ιδιαιτερότητα που υπάρχει στην περιοχή μας με τον μακρύ χειμώνα, με τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και με την αδυναμία συνέχισης λειτουργίας των σχολείων με τα τόσα λίγα χρήματα που στέλνονται», δήλωσε η πρόεδρος της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Δυτικής Μακεδονίας, Παρασκευή Βρυζίδου, σε συνέντευξη Τύπου, παρουσία όλων των δημάρχων της ακριτικής περιφέρειας, η οποία διοργανώθηκε από την ΠΕΔ στο πλαίσιο των αποφάσεων του πρόσφατου έκτακτου συνεδρίου της ΚΕΔΕ. «Η απόφασή μας αυτή είναι το πρώτο βήμα και το πρώτο μήνυμα που στέλνουμε, θα ακολουθήσουν και επόμενες συλλογικές αποφάσεις στη Δυτική Μακεδονία, έως ότου γίνει αντιληπτό ότι δεν μπορούμε να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια και να αφήσουμε τον τόπο μας να καταρρεύσει». Διευκρίνισε ότι «είμαστε αναγκασμένοι να κρατήσουμε τα σχολεία κλειστά μέχρι τη διασφάλιση από την Πολιτεία επιπλέον χρηματοδότησης για τη θέρμανση των σχολικών μονάδων». Προκειμένου να είναι σύννομη με το κλείσιμο των σχολείων η ΠΕΔ, η πρόεδρός της υπογράμμισε ότι «θα επικαλεστούμε το άρθρο 94 του Καλλικράτη περί έκτακτης ανάγκης», προσθέτοντας ότι «τα ακραία καιρικά φαινόμενα που επικρατούν στην περιοχή και η έλλειψη χρηματοδότησης για πετρέλαιο θέρμανσης συνιστούν έκτακτη ανάγκη».

Ο δήμαρχος Καστοριάς Μανόλης Χατζησυμεωνίδης, σημείωσε ότι «μέχρι τώρα κρατάμε αναμμένα τα καλοριφέρ στα σχολεία, κόβοντας άλλες λειτουργικές δαπάνες». Ζήτησε την αποφορολόγηση του πετρελαίου θέρμανσης στα σχολεία, υπογραμμίζοντας ότι «δεν μπορεί το κράτος που πρέπει να έχει τη μέριμνα για τη λειτουργία των σχολείων να φορολογεί τα σχολεία, αφού έτσι μετατρέπονται οι σχολικές αίθουσες σε ψυγεία». Η δήμαρχος Βοΐου Παναγιώτα Ορφανίδου, υπογράμμισε ότι «αναγκαζόμαστε να λειτουργούμε τη θέρμανση λίγες μόνο ώρες, λόγω έλλειψης πετρελαίου». Η ΠΕΔ Δυτικής Μακεδονίας ζητά επιπλέον χρηματοδότηση των δήμων σε περιοχές της Α΄Ζώνης για την αντιμετώπιση των επειγουσών αναγκών θέρμανσης των σχολείων και επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης για δαπάνες θέρμανσης σε σχολεία, παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς, έτσι ώστε να εξοικονομήσουν οι Σχολικές Επιτροπές τους αναγκαίους πόρους.

Ακόμη στη συνέντευξη Τύπου των δημάρχων τονίστηκε:

Μια πρώτη γενική διαπίστωση είναι ότι με την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου και την υπογραφή πλειάδας Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου που ακολούθησε, πλήττεται όχι μόνο η καθημερινή λειτουργία των δήμων, αλλά και η ίδια η υπόσταση και ο συνταγματικά κατοχυρωμένος ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης της χώρας. Επιπλέον, η ψήφιση του Κρατικού Προϋπολογισμού 2013 οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τους δήμους και τις κοινωνικές τους δομές σε ολική κατάρρευση.

Και όλα αυτά όταν η συμμετοχή της Αυτοδιοίκησης στο συνολικό χρέος της χώρας ανέρχεται μόλις στο 0,9% και όταν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των Δήμων έχουν μειωθεί κατά 11% ενώ οι αντίστοιχες της Κεντρικής Κυβέρνησης έχουν αυξηθεί κατά 32% σύμφωνα με τα πρόσφατα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών.

Οι συνεχείς δε μειώσεις στα έσοδα των δήμων, (πάνω από 60% την τελευταία τριετία), η καθυστέρηση απόδοσης των έστω και μειωμένων πόρων, καθώς και οι προβλέψεις του Κρατικού Προϋπολογισμού 2013 για περαιτέρω μειώσεις στα έσοδά της αυτοδιοίκησης, οδηγούν τους δήμους με μαθηματική ακρίβεια σε πλήρες αδιέξοδο και σε κατάρρευση τις κοινωνικές τους δομές, τις μοναδικές που προσφέρουν σήμερα υπηρεσίες πρόνοιας και αλληλεγγύης σε μια κοινωνία που έχει δεχτεί αλλεπάλληλα χτυπήματα.

Στο πλαίσιο αυτό, θεωρούμε απολύτως απαραίτητο να δρομολογηθούν άμεσα τα παρακάτω:

. Η άρση όλων των ρυθμίσεων που βάλλουν κατά της Διοικητικής και Οικονομικής Αυτοτέλειας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως είναι η επιβολή του κατ΄ επίφαση «Παρατηρητηρίου Οικονομικής Αυτοτέλειας» των δήμων.

. Η οικονομική υποστήριξη των δήμων, στον καθημερινό τους αγώνα για την κοινωνική συνοχή και τη διατήρηση του Κράτους Πρόνοιας.

. Η εξεύρεση λύσης στο πρόβλημα της διαθεσιμότητας υπαλλήλων των δήμων στην κατεύθυνση της επίσπευσης της εσωτερικής κινητικότητας με αξιολόγηση, ώστε να μην διατρέξει κανένα κίνδυνο απόλυσης ούτε ένας υπάλληλος.

. Η αποκέντρωση εξουσίας και στην άσκηση αρμοδιοτήτων με τα αναγκαία μέσα, πόρους και προσωπικό, σύμφωνα με το άρθρο 95 του Ν.3852/2010.

. H συνέχιση της χρηματοδότησης των Παιδικών και Βρεφονηπιακών Σταθμών για τα έτη 2013 και 2014, όπως και του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι» αλλά και για την υλοποίηση του προγράμματος ΑΥΤΕΠΙΣΤΑΣΙΑ για την απασχόληση.

. Η εκταμίευση μέχρι τέλους του έτους του υπολοίπου παρακρατηθέντων 2012, και της ΣΑΤΑ ώστε να καλυφθούν τρέχουσες υποχρεώσεις των δήμων προς τρίτους, και να τονωθεί η τοπική αγορά με μια σημαντική ένεση ρευστότητας.

. Η διασφάλιση συνέχισης της χρηματοδότησης των παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών για τα έτη 2013 και 2014, καθώς και την απεμπλοκή της χρηματοδότησης των δομών αυτών για φέτος μετά την απόφαση του Ζ΄ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Στις τοποθετήσεις τους οι δήμαρχοι που έλαβαν το λόγο, τόνισαν: Ο δήμαρχος Κοζάνης Λάζαρος Μαλούτας αναφέρθηκε «στον ξεσηκωμό που έφεραν στους δήμους και στους εργαζόμενους οι διαθεσιμότητες». Είπε ότι «κανείς δεν είναι αντίθετος με την «κινητικότητα», όμως αυτή να γίνεται προγραμματισμένα και αφού έχει γίνει προηγουμένως η καταγραφή. Εδώ πρώτα έβγαλαν τους πλεονάζοντες και μετά τα κενά των υπηρεσιών». Ο δήμαρχος Γρεβενών σημείωσε ότι η Τ.Α. βάλεται και έχει στοχοποιηθεί γιατί τα καταφέρνει καλύτερα από το κράτος. Αναφέρθηκε στις αρμοδιότητες, όπως πρόνοια, αποχιονισμός κ.λ.π., οι δαπάνες των οποίων παρακρατούνται από τους ΚΑΠ, όταν στο ορεινό και μεγαλύτερο σε έκταση δήμο Γρεβενών, πέρυσι δαπανήσαμε 800.000 ευρώ για αποχιονισμό. Ο δήμαρχος Σερβίων – Βελβεντού Βασίλης Κωνσταντόπουλος αναφέρθηκε στην καταστατική θέση των αιρετών και μίλησε για «επιχείρηση απαξίωσης», τονίζοντας τη μείωση θέσεων αντιδημάρχων, τη δραστική αποζημίωση στελεχών κ.λ.π. Σημείωσε για παράδειγμα ότι δεν μπορεί η αποζημίωση του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου να είναι στα 500 ευρώ, όταν αυτός απασχολείται αποκλειστικά στο δήμο. Ο δήμαρχος Ορεστίδος Παναγιώτης Κεπαπτσόγλου, υπογράμμισε την οικονομική ασφυξία των δήμων, σημειώνοντας ότι «κανείς δήμαρχος δεν μπορεί να υλοποιήσει το πρόγραμμα και τις προεκλογικές εξαγγελίες».

ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΗΤΤΑΣ

πηγή: www.newsinnews.gr

Read More »

Όμηροι του πετρελαίου θέρμανσης, οι μαθητές στην Δυτική Μακεδονία

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Με κλειστά τα σχολεία θα υποδεχτεί η Δυτική Μακεδονία το νέο έτος, καθώς οι σύσσωμοι δήμαρχοι της περιοχής ανακοίνωσαν ότι οι σχολικές μονάδες δεν θα ανοίξουν μετά τις γιορτές γιατί δεν έχουν πετρέλαιο θέρμανσης.


«Οι δήμαρχοι της Δυτικής Μακεδονίας είμαστε αποφασισμένοι στη νέα χρονιά να μην ξανανοίξουμε τα σχολεία εάν δεν ληφθεί υπόψη η ιδιαιτερότητα που υπάρχει στην περιοχή μας με τον μακρύ χειμώνα, με τις πολύ χαμηλές θερμοκρασίες και με την αδυναμία συνέχισης λειτουργίας των σχολείων με τα τόσα λίγα χρήματα που στέλνονται», δήλωσε η πρόεδρος της Περιφερειακής Ένωσης Δήμων Δυτικής Μακεδονίας, Παρασκευή Βρυζίδου, σε συνέντευξη Τύπου, παρουσία όλων των δημάρχων της ακριτικής περιφέρειας, η οποία διοργανώθηκε από την ΠΕΔ στο πλαίσιο των αποφάσεων του πρόσφατου έκτακτου συνεδρίου της ΚΕΔΕ. «Η απόφασή μας αυτή είναι το πρώτο βήμα και το πρώτο μήνυμα που στέλνουμε, θα ακολουθήσουν και επόμενες συλλογικές αποφάσεις στη Δυτική Μακεδονία, έως ότου γίνει αντιληπτό ότι δεν μπορούμε να μείνουμε με σταυρωμένα τα χέρια και να αφήσουμε τον τόπο μας να καταρρεύσει». Διευκρίνισε ότι «είμαστε αναγκασμένοι να κρατήσουμε τα σχολεία κλειστά μέχρι τη διασφάλιση από την Πολιτεία επιπλέον χρηματοδότησης για τη θέρμανση των σχολικών μονάδων». Προκειμένου να είναι σύννομη με το κλείσιμο των σχολείων η ΠΕΔ, η πρόεδρός της υπογράμμισε ότι «θα επικαλεστούμε το άρθρο 94 του Καλλικράτη περί έκτακτης ανάγκης», προσθέτοντας ότι «τα ακραία καιρικά φαινόμενα που επικρατούν στην περιοχή και η έλλειψη χρηματοδότησης για πετρέλαιο θέρμανσης συνιστούν έκτακτη ανάγκη».

Ο δήμαρχος Καστοριάς Μανόλης Χατζησυμεωνίδης, σημείωσε ότι «μέχρι τώρα κρατάμε αναμμένα τα καλοριφέρ στα σχολεία, κόβοντας άλλες λειτουργικές δαπάνες». Ζήτησε την αποφορολόγηση του πετρελαίου θέρμανσης στα σχολεία, υπογραμμίζοντας ότι «δεν μπορεί το κράτος που πρέπει να έχει τη μέριμνα για τη λειτουργία των σχολείων να φορολογεί τα σχολεία, αφού έτσι μετατρέπονται οι σχολικές αίθουσες σε ψυγεία». Η δήμαρχος Βοΐου Παναγιώτα Ορφανίδου, υπογράμμισε ότι «αναγκαζόμαστε να λειτουργούμε τη θέρμανση λίγες μόνο ώρες, λόγω έλλειψης πετρελαίου». Η ΠΕΔ Δυτικής Μακεδονίας ζητά επιπλέον χρηματοδότηση των δήμων σε περιοχές της Α΄Ζώνης για την αντιμετώπιση των επειγουσών αναγκών θέρμανσης των σχολείων και επιστροφή του Ειδικού Φόρου Κατανάλωσης για δαπάνες θέρμανσης σε σχολεία, παιδικούς και βρεφονηπιακούς σταθμούς, έτσι ώστε να εξοικονομήσουν οι Σχολικές Επιτροπές τους αναγκαίους πόρους.

Ακόμη στη συνέντευξη Τύπου των δημάρχων τονίστηκε:

Μια πρώτη γενική διαπίστωση είναι ότι με την ψήφιση του Μεσοπρόθεσμου και την υπογραφή πλειάδας Πράξεων Νομοθετικού Περιεχομένου που ακολούθησε, πλήττεται όχι μόνο η καθημερινή λειτουργία των δήμων, αλλά και η ίδια η υπόσταση και ο συνταγματικά κατοχυρωμένος ρόλος της Τοπικής Αυτοδιοίκησης της χώρας. Επιπλέον, η ψήφιση του Κρατικού Προϋπολογισμού 2013 οδηγεί με μαθηματική ακρίβεια τους δήμους και τις κοινωνικές τους δομές σε ολική κατάρρευση.

Και όλα αυτά όταν η συμμετοχή της Αυτοδιοίκησης στο συνολικό χρέος της χώρας ανέρχεται μόλις στο 0,9% και όταν οι ληξιπρόθεσμες οφειλές των Δήμων έχουν μειωθεί κατά 11% ενώ οι αντίστοιχες της Κεντρικής Κυβέρνησης έχουν αυξηθεί κατά 32% σύμφωνα με τα πρόσφατα επίσημα στοιχεία του Υπουργείου Οικονομικών.

Οι συνεχείς δε μειώσεις στα έσοδα των δήμων, (πάνω από 60% την τελευταία τριετία), η καθυστέρηση απόδοσης των έστω και μειωμένων πόρων, καθώς και οι προβλέψεις του Κρατικού Προϋπολογισμού 2013 για περαιτέρω μειώσεις στα έσοδά της αυτοδιοίκησης, οδηγούν τους δήμους με μαθηματική ακρίβεια σε πλήρες αδιέξοδο και σε κατάρρευση τις κοινωνικές τους δομές, τις μοναδικές που προσφέρουν σήμερα υπηρεσίες πρόνοιας και αλληλεγγύης σε μια κοινωνία που έχει δεχτεί αλλεπάλληλα χτυπήματα.

Στο πλαίσιο αυτό, θεωρούμε απολύτως απαραίτητο να δρομολογηθούν άμεσα τα παρακάτω:

. Η άρση όλων των ρυθμίσεων που βάλλουν κατά της Διοικητικής και Οικονομικής Αυτοτέλειας της Τοπικής Αυτοδιοίκησης, όπως είναι η επιβολή του κατ΄ επίφαση «Παρατηρητηρίου Οικονομικής Αυτοτέλειας» των δήμων.

. Η οικονομική υποστήριξη των δήμων, στον καθημερινό τους αγώνα για την κοινωνική συνοχή και τη διατήρηση του Κράτους Πρόνοιας.

. Η εξεύρεση λύσης στο πρόβλημα της διαθεσιμότητας υπαλλήλων των δήμων στην κατεύθυνση της επίσπευσης της εσωτερικής κινητικότητας με αξιολόγηση, ώστε να μην διατρέξει κανένα κίνδυνο απόλυσης ούτε ένας υπάλληλος.

. Η αποκέντρωση εξουσίας και στην άσκηση αρμοδιοτήτων με τα αναγκαία μέσα, πόρους και προσωπικό, σύμφωνα με το άρθρο 95 του Ν.3852/2010.

. H συνέχιση της χρηματοδότησης των Παιδικών και Βρεφονηπιακών Σταθμών για τα έτη 2013 και 2014, όπως και του προγράμματος «Βοήθεια στο Σπίτι» αλλά και για την υλοποίηση του προγράμματος ΑΥΤΕΠΙΣΤΑΣΙΑ για την απασχόληση.

. Η εκταμίευση μέχρι τέλους του έτους του υπολοίπου παρακρατηθέντων 2012, και της ΣΑΤΑ ώστε να καλυφθούν τρέχουσες υποχρεώσεις των δήμων προς τρίτους, και να τονωθεί η τοπική αγορά με μια σημαντική ένεση ρευστότητας.

. Η διασφάλιση συνέχισης της χρηματοδότησης των παιδικών και βρεφονηπιακών σταθμών για τα έτη 2013 και 2014, καθώς και την απεμπλοκή της χρηματοδότησης των δομών αυτών για φέτος μετά την απόφαση του Ζ΄ Τμήματος του Ελεγκτικού Συνεδρίου.

Στις τοποθετήσεις τους οι δήμαρχοι που έλαβαν το λόγο, τόνισαν: Ο δήμαρχος Κοζάνης Λάζαρος Μαλούτας αναφέρθηκε «στον ξεσηκωμό που έφεραν στους δήμους και στους εργαζόμενους οι διαθεσιμότητες». Είπε ότι «κανείς δεν είναι αντίθετος με την «κινητικότητα», όμως αυτή να γίνεται προγραμματισμένα και αφού έχει γίνει προηγουμένως η καταγραφή. Εδώ πρώτα έβγαλαν τους πλεονάζοντες και μετά τα κενά των υπηρεσιών». Ο δήμαρχος Γρεβενών σημείωσε ότι η Τ.Α. βάλεται και έχει στοχοποιηθεί γιατί τα καταφέρνει καλύτερα από το κράτος. Αναφέρθηκε στις αρμοδιότητες, όπως πρόνοια, αποχιονισμός κ.λ.π., οι δαπάνες των οποίων παρακρατούνται από τους ΚΑΠ, όταν στο ορεινό και μεγαλύτερο σε έκταση δήμο Γρεβενών, πέρυσι δαπανήσαμε 800.000 ευρώ για αποχιονισμό. Ο δήμαρχος Σερβίων – Βελβεντού Βασίλης Κωνσταντόπουλος αναφέρθηκε στην καταστατική θέση των αιρετών και μίλησε για «επιχείρηση απαξίωσης», τονίζοντας τη μείωση θέσεων αντιδημάρχων, τη δραστική αποζημίωση στελεχών κ.λ.π. Σημείωσε για παράδειγμα ότι δεν μπορεί η αποζημίωση του προέδρου του δημοτικού συμβουλίου να είναι στα 500 ευρώ, όταν αυτός απασχολείται αποκλειστικά στο δήμο. Ο δήμαρχος Ορεστίδος Παναγιώτης Κεπαπτσόγλου, υπογράμμισε την οικονομική ασφυξία των δήμων, σημειώνοντας ότι «κανείς δήμαρχος δεν μπορεί να υλοποιήσει το πρόγραμμα και τις προεκλογικές εξαγγελίες».

ΧΡΗΣΤΟΣ ΒΗΤΤΑΣ

πηγή: www.newsinnews.gr

Read More »

Οι πρώην σύζυγοι δεν γίνονται ποτέ πρώην μπαμπάδες ή πρώην μαμάδες

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ


Παλαιότερα θεωρούσαμε το διαζύγιο απλά και μόνο ως τη νομική διάλυση του γάμου μεταξύ δύο ατόμων. Φαίνεται όμως ότι το διαζύγιο είναι μάλλον μία διεργασία που ξεδιπλώνεται για αρκετά χρόνια και αφορά τόσο το ζευγάρι, όσο και τα παιδιά. Αν και οι γονείς γίνονται πρώην σύζυγοι, δεν γίνονται ποτέ πρώην μπαμπάδες ή πρώην μαμάδες.

Το διαζύγιο αναπαριστά το χαμό της οικογένειας που ως τότε γνώριζε το παιδί. Ακόμη πιο παράδοξο είναι ότι αίτια όλης αυτής της ανασφάλειας και της θλίψης που βιώνει το παιδί κατά τη διαδικασία του διαζυγίου είναι οι ίδιοι οι γονείς του, οι άνθρωποι δηλαδή που έως τότε ήταν κατ' εξοχήν υπεύθυνοι για την ασφάλεια και την ευτυχία του.

Η πρώτη φάση του διαζυγίου ξεκινά με την αποχώρηση του ενός από τους δύο γονείς από την οικογενειακή κατοικία. 

Ανεξαρτήτως του πόση ένταση υπήρχε στους γονείς τα τελευταία χρόνια, τα παιδιά βιώνουν ένα μικρό ή μεγάλο σοκ από τη φυσική απουσία του ενός γονέα και την ξαφνική αλλαγή του κόσμου τους, από την κατάργηση της βεβαιότητας ότι ο κόσμος γύρω τους θα μείνει για πάντα αναλλοίωτος. Στη φάση αυτή η απόρριψη, ο θυμός και η ενοχή των γονέων δημιουργούν εσωτερικές συγκρούσεις στα παιδιά. Ο γονιός που νιώθει ότι έχει απορριφθεί ή αδικηθεί  συχνά αντιδρά με θυμό ή και οργή. Τα παιδιά λοιπόν, μπορεί να γίνουν μάρτυρες σκηνών λεκτικής ή και σωματικής βίας και άσχημων σκηνών. Ο οργισμένος γονέας είναι πολύ πιθανό να παραμελήσει τις ανάγκες και να αγνοήσει τα συναισθήματα του παιδιού του. 

Ο γονέας που δεν μένει με τα παιδιά, συνήθως ο πατέρας, μετατρέπεται σε αυτό που διεθνώς ονομάζεται Disney Dad.
Κι ενώ ο σύζυγος που έχει απορριφθεί μπορεί να νιώθει ότι δεν αξίζει να τον αγαπούν, αυτός που αποφάσισε να φύγει μπορεί να νιώθει ενοχές. Και η απόρριψη και η ενοχή μπορεί να προκαλέσουν σοβαρή κατάθλιψη στην οποία ο γονιός που χωρίζει βυθίζεται αγνοώντας τα παιδιά του. Κάποιοι άλλοι αποφεύγουν την κατάθλιψη, το θυμό ή την ενοχή δουλεύοντας υπερβολικά ή πηγαίνοντας από το ένα πάρτι στο άλλο, στερώντας και πάλι από τα παιδιά τους την προσοχή που τους χρειάζεται. 

Στην αντίθετη άκρη του φάσματος, σε διαζύγια όπου οι γονείς προσπαθούν συστηματικά να μην διαφωνούν καν μπροστά στα παιδιά τους, όπως και στις περιπτώσεις όπου οι γονείς προσπαθούν να διατηρήσουν μια μορφή κοινής συμβίωσης προς χάριν των παιδιών, τα παιδιά έχουν τη γνήσια απορία γιατί χωρίζουν οι γονείς τους, πράγμα που κάνει δύσκολο το να απαγκιστρωθούν από τη ψευδαίσθηση και επιθυμία ότι γονείς τους τελικά θα καταλήξουν μαζί. Φαίνεται λοιπόν πως η σαφής οριοθέτηση του νέου πλαισίου μέσα στον οποίο στο οποίο θα κινείται από δω και πέρα η σχέση των δύο γονέων, καθώς και ένα κόσμιο και συγκρατημένο επίπεδο σύγκρουσης μεταξύ τους, βοηθά τα παιδιά, καθώς τους επιτρέπει να συμβιβαστούν με την πραγματικότητα και το τετελεσμένο του διαζυγίου των γονέων τους. 

Προβλήματα δημιουργούν επίσης και τα οικονομικά.


Η ως τότε οικογένεια επιβαρύνεται πλέον με την οικονομική στήριξη δύο νοικοκυριών. Όταν αυτό δεν είναι δυνατό, γονέας-κηδεμόνας και παιδί βρίσκουν καταφύγιο σε συγγενικά πρόσωπα (συνήθως γιαγιάδες και παππούδες), με ανάμεικτα αποτελέσματα στην αίσθηση ασφάλειας του παιδιού και δεκάδες νέα, πρακτικής φύσεως, προβλήματα που πρέπει να διευθετηθούν. Πολλές μητέρες που διέκοψαν τις σπουδές η την καριέρα τους για να αφοσιωθούν στην ανατροφή των παιδιών τους, αναγκάζονται πλέον να επιστρέψουν στην αγορά εργασίας, συχνά με εξαιρετικά δυσμενείς όρους. Όπως και να 'χει το πράγμα, τα οικονομικά μετά το διαζύγιο αποτελούν ένα επιπρόσθετο πρόβλημα που τελικά θα έχει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, την αντανάκλαση του και στα παιδιά. Αν όμως τελικά οι ενήλικες δεν αμελήσουν το ρόλο και τις ευθύνες τους ως γονείς, το παιδί θα καταφέρει να διαχειριστεί με επιτυχία τους φόβους του και να προσαρμοστεί στο τετελεσμένο του διαζυγίου. Να θυμάστε πως τα παιδιά θα προσαρμοστούν στην πραγματικότητα του διαζυγίου μόνο αν εσείς προσαρμοστείτε σε αυτή

Αφότου παρέλθει η οξεία φάση της κρίσης και διευθετηθούν τα ζητήματα κηδεμονίας και διατροφής, ανακύπτει μία νέα πραγματικότητα για τη ζωή όλων. Και βέβαια, όλοι χρειάζονται χρόνο για να προσαρμοστούν στη νέα αυτή πραγματικότητα. Έχει παρατηρηθεί πως συχνά ανακύπτουν κάποια προβλήματα του λάθος χειρισμοί τους ενδεχομένως να δημιουργήσουν σοβαρές αναταράξεις στον ψυχισμό των παιδιών και αυτά τα προβλήματα θα σχολιάσουμε εδώ. 

Ο γονέας που δεν μένει με τα παιδιά, συνήθως ο πατέρας, μετατρέπεται σε αυτό που διεθνώς ονομάζεται Disney Dad. 
Βλέπει τα παιδιά κάθε Σαββατοκύριακο και τους χαρίζει μεγάλες δόσεις διασκέδασης. Όμως, η διασκεδαστική φύση αυτής της σχέσης, όσο κι αν συχνά γίνεται αντικείμενο ζήλιας από την πλευρά της μητέρας, δεν αναπληρώνει τα αισθήματα απώλειας της στενής σχέσης που είχε κατακτήσει το παιδί με τον πατέρα του όταν ο τελευταίος έμενε στο σπίτι και φρόντιζε τις καθημερινές του ανάγκες.

Είναι σαφώς καλύτερο για το παιδί ο γονέας που δεν μένει μαζί του να εμπλέκεται ενεργά και σε λιγότερο " διασκεδαστικές " στιγμές της ζωής, με την προϋπόθεση βέβαια ότι αυτό δεν δημιουργεί σημαντικές τριβές στην, ούτως η άλλως ευαίσθητη, ισορροπία της νέας οικογενειακής δομής.

Ακόμη μεγαλύτερο άγχος προκαλείται στα παιδιά όταν οι γονείς τα χρησιμοποιούν ως ενδιάμεσους - με πιο κλασικό παράδειγμα το "πες στον πατέρα σου ότι πάλι καθυστέρησε με τη διατροφή". Τελικό αποτέλεσμα είναι το παιδί να χάσει την εμπιστοσύνη του και προς τους δύο του γονείς. 

Μία βασική παράμετρος δεν θα πρέπει τότε να ξεχνούμε όταν μεγαλώνουμε παιδιά είναι ότι τα παιδιά μας είναι παιδιά μας και σε καμία περίπτωση φίλοι με τους οποίους μοιραζόμαστε τα προβλήματά μας. Στη φάση του διαζυγίου συχνά οι γονείς χρησιμοποιούν τα παιδιά τους ως συναισθηματικό αποκούμπι. "πόσο μόνη νιώθω, μην πας το βράδυ με τη φίλη σου, μείνε να χαζέψουμε παρέα τηλεόραση!".
Τα παιδιά χάνουν εύκολα την ανεξαρτησία που προσφάτως ούτως η άλλως έχουν αποκτήσει.


Νιώθουν με έναν διεστραμμένο τρόπο υποχρεωμένα να φροντίσουν τον γονέα που τα φροντίζει, ταυτόχρονα όμως έχουν πολύ μεγάλες ενοχές που επιθυμούν να κάνουν κάτι άλλο (στο παράδειγμα μας να βγει με τη φίλη της). 

Εάν κάποιο παιδί "εθιστεί" στο να ζει με ενοχές, είναι προφανές το πόσο εύκολη λεία μπορεί να καταστεί για το υπόλοιπο της ζωής του. 

Μία ανάλογη κατάσταση αναπτύσσεται και στις περιπτώσεις που οι γονείς ζητούν από τα παιδιά τους να γίνουν γονείς τα ίδια - "το βράδυ που θα δουλεύω νυχτερινή θα χρειαστεί να μαγειρεύεις και να πας το μικρό για ύπνο".
Όταν τα παιδιά χρειαστεί να παραιτηθούν από την ξενοιασιά που συνεπάγεται η τυπική ηλικία πολύ νωρίς, θα χρειαστούν πολύ μεγάλη προσπάθεια για να μάθουν να μην "αίρουν τις αμαρτίες του κόσμου" τις πλάτες τους για το υπόλοιπο της ζωής τους. 

Ο τρόπος με τον οποίο το παιδί πενθεί την απώλειά του


Ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά βιώνουν αλλά και εκδηλώνουν τους φόβους τους εξαρτάται πρωτίστως από την ηλικία τους και δευτερευόντως από την ιδιοσυγκρασία τους. Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας συχνά δεν εκφράζουν λεκτικά τα συναισθήματά τους, οπότε οι γονείς θα πρέπει να παρατηρούν τη συμπεριφορά τους για να βεβαιωθούν ότι τα παιδιά τους έχουν μία καλή προσαρμογή στη διαδικασία του διαζυγίου. Τα μικρότερα παιδιά που αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα συχνά παλινδρομούν στη συμπεριφορά τους, δηλαδή χάνουν δεξιότητες που είχαν κατακτήσει (παραδείγματος χάριν, νυχτερινή ενούρηση, δυσκολίες με εργαλεία), οι αστάθειες στην καθημερινή ρουτίνα και οι εχθροπραξίες μεταξύ των γονέων μπορεί να τα κάνουν ευερέθιστα, λυπημένα και με μικρότερο ενδιαφέρον για το παιχνίδι. Ο μεγαλύτερος φόβος τους είναι ότι οι γονείς τους το εγκαταλείψουν, οπότε μπορούμε συνέχεια σε κάθε φορά που απομακρύνονται από τον έναν από τους γονείς τους.

Τα παιδιά μικρής ηλικίας πολύ συχνά νομίζουν ότι φταίνε αυτά για το διαζύγιο και αυτό είναι ένα θέμα που θα πρέπει να διευθετηθεί άμεσα και καταληκτικά. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία γνωρίζουν τον κόσμο μέσα από τη δική τους υποκειμενικότητα. Δυσκολεύονται να κατανοήσουν μια αντικειμενική πραγματικότητα που δεν περνά μέσα από αυτά. Έτσι, θεωρούν πως είναι το κέντρο του σύμπαντος, πως όλα εξαρτώνται από αυτά - πως λοιπόν θα μπορούσε να χωρίσει ο μπαμπάς με τη μαμά χωρίς να ευθύνονται άμεσα αυτά; Μήπως επειδή έσπασαν το καλό βάζο στο γραφείο; Μήπως επειδή επέμεναν να πάνε στη θάλασσα, παρότι η μαμά μόλις είχε γυρίσει κατάκοπη από τη δουλειά; 

Οι προβληματισμοί αυτοί επιλύονται ευθέως και με σαφήνεια - ακόμη και αν δεν είναι σε θέση να το καταλάβει πλήρως, το παιδί θα πρέπει να το ακούσει. Θα έχει τη δυνατότητα να το επεξεργαστεί αργότερα στη ζωή του. Τα παιδιά που βρίσκονται στη λανθάνουσα ηλικία (6-8 ετών) συζητούν τη λύπη τους και ασχολούνται πολύ με το γονέα που χει φύγει. Νιώθουν απόρριψη και εκφράζουν λεκτικά την επιθυμία τους να γυρίσει στο σπίτι "αν μ' αγαπά, γιατί έφυγε;".

Ο τρόπος με τον οποίο το παιδί πενθεί την απώλειά τουΜπορεί να δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν στο να μάθουν πράγματα, να δημιουργούν φασαρίες στο σχολείο ή να απέχουν κοινωνικά από τις δραστηριότητες των συνομηλίκων τους. Πολλές φορές δε, ο δάσκαλος είναι αυτός που φέρνει στην προσοχή των γονέων τη διαφορά στη συμπεριφορά των παιδιών τους, καθώς οι γονείς, απορροφημένοι στο δικό τους πόνο, παραμελούν τα παιδιά τους. Αρκετοί ειδικοί υποστηρίζουν πως ο δάσκαλος ή ο σχολικός ψυχολόγος, όπου αυτός υπάρχει, θα πρέπει να ενημερώνεται από τους γονείς για το διαζύγιο, καθώς έτσι καθίσταται συμμέτοχοι στη διαδικασία προσαρμογής του παιδιού στις νέες συνθήκες.
Να επισημάνουμε επίσης, ότι τα παιδιά αυτής της ηλικίας πενθούν σε κύκλους, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει μία πολύ καλή εξήγηση για τη νεαρή που, παρότι φαίνεται να έχει προσαρμοστεί καλά στο διαζύγιο των γονιών της, δεν θέλει να πει το ποίημα της τη σχολική γιορτή, στην ίδια γιορτή που πέρυσι την χειροκροτούσαν και οι δύο γονείς. 

Ένα ιδιαίτερο πρόβλημα στα παιδιά προεφηβικής ηλικίας (9-12ετών) και κυρίως στα αγόρια, είναι ότι έχουν την τάση να εξωτερικεύουν τις εσωτερικές τους συγκρούσεις με τη μορφή επιθετικών πράξεων προς το περιβάλλον ή τούς συνομηλίκους τους, σε μία μάλλον άκομψη προσπάθεια να μη φανεί ότι καταρρέουν : "Κοίτα! Είμαι τόσο καλά, που κάνω τους άλλους να υποφέρουν!".

Στα πλαίσια αυτά,το παιδί μπορεί να συμπεριφέρεται ακριβώς όπως ο μπαμπάς, για να εκνευρίσει τη μαμά, ή επιδεικτικά να παραμελούν τις δουλειές τους έχουν ανατεθεί μόνο και μόνο για να γίνει καυγάς. Τα κορίτσια από την άλλη πλευρά, συχνά προσπαθούν υπερβολικά να διατηρήσουν καλές σχέσεις και με τους δύο γονείς. Για να απελευθερωθούν από τον πόνο και να κερδίσουν την αγάπη, μετασχηματίζουν τον πόνο και τη λύπη τους σε στοργή και βοήθεια. Η συμπεριφορά αυτή, όσο και αν μοιάζει ή όντος είναι μια επιτυχής προσαρμογή, δεν παύει να έχει κόστος- το κόστος της συνεχούς αγωνίας και προσπάθειας για αποδοχή. Στην ηλικία αυτή, δεν αρκεί ο καθ ησυχασμός από τους γονείς. Δεν αρκεί η διαβεβαίωση ότι τα παιδιά δεν εγκαταλείπονται στην τύχη τους. Οι γονείς θα πρέπει καθημερινά να επιβεβαιώνουν ότι φροντίζουν επί της ουσίας το παιδί, με τη συμμετοχή σε κοινές δραστηριότητες, με το μοίρασμα κοινού χρόνου και με πρακτική επίδειξη της αγάπης και της δέσμευσης τους στο παιδί. 

Οι έφηβοι είναι ιδιαίτερα απορροφημένοι με τον εαυτό τους. Σε μία καταιγίδα βιολογικών αλλαγών που τους δημιουργεί πρωτόγνωρα ξυπνήματα των αισθήσεων, αλλά και κοινωνικών αλλαγών προς την ενηλικίωση, δυσκολεύονται να συμβιβάσουν την προετοιμασία για αυτονομία με τη στήριξη που χρειάζονται από τους γονείς. Όσο δύσκολο και να το έχετε φανταστεί, αυτή είναι η ηλικία που τα παιδιά είναι πιο " προετοιμασμένα " να δεχτούν ένα διαζύγιο. Ο σημαντικότερος ίσως κίνδυνος εδώ, είναι η απουσία ενός σταθερού αρσενικού και θηλυκού προτύπου, σε μία περίοδο που το παιδί αρχίζει να δημιουργεί τις πρώτες του συναισθηματικές σχέσεις. Ο πατέρας και μητέρα μας αποτελούν τα αρχέτυπα αυτού του προτύπου, επιτρέποντάς μας να ταυτιστούμε με το πρότυπο του ίδιου φύλου και να μάθουμε να αλληλεπιδρούμε με το πρότυπο του αντιθέτου φύλου. Οι διαδικασίες αυτές ξεκινούν από την πρώτη παιδική ηλικία, όμως αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα στην εφηβεία, όταν η σεξουαλική μας ταυτότητα έρχεται στον ορίζοντα. 

Και στην ηλικία αυτή υπάρχει ο κίνδυνος τα παιδιά να περνούν υπερβολικά πολύ χρόνο με τη μητέρα τους, απ την άλλη υπάρχει ο κίνδυνος μία μητέρα που εργάζεται σε δύο δουλειές για να τα φέρει πέρα οικονομικά να μην είναι επαρκές θηλυκό πρότυπο για τα παιδιά της. (Και το αντίστοιχο βέβαια ισχύει και για τον πατέρα σε σχέση με το ανδρικό πρότυπο). 

Όταν η ζωή προχωρήσει


Όταν η ζωή ξαναμπεί στην κανονική της πορεία, τα παιδιά έρχονται αντιμέτωπα και με το γεγονός ότι οι γονείς τους έχουν σεξουαλική ζωή και αρχίζουν να βγαίνουν με άλλους. Τους είναι αδιανόητο οτι οι γονείς τους έχουν κάποιο άλλο σύντροφο και αυτό τα κάνει να νιώθουν μπερδεμένα και υποχρεωμένα να υπερασπιστούν τον " απατημένο " (ακόμη και αν αυτός είναι που έχει φύγει και το γνωρίζουν καλά) γονέα. Δεν πρόκειται παρά για μία απέλπιδα προσπάθεια να διατηρηθεί η δομή της οικογένειας με τη μορφή του το παιδί γνώριζε όλα του τα χρόνια. Οι γονείς σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να υποχωρήσουν από την ανάγκη και επιθυμία τους να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους.
Στις περιπτώσεις αυτές η διακριτικότητα αλλά και η σταθερότητα είναι σημαντικές αρετές. Είναι δεδομένο ότι ο γονιός που προσπαθεί να μπει σε μία νέα σχέση αναπόφευκτα θα αφιερώνει λιγότερο χρόνο στα παιδιά του και λογική συνεπαγωγή είναι πως το παιδί θα γεμίσει φόβο ότι έχει ολοένα και μικρότερη σημασία στη ζωή των γονιών του. Διασκεδάστε αυτή τους την ανησυχία και συνεχίστε την προσπάθεια σας να ξαναφτιάξει τη ζωή σας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το παιδί είναι που θα πρέπει να προσαρμοστεί στη νέα συνθήκη και όχι ο γονέας να υπαναχωρήσει. Η βαθιά κατανόηση, η διακριτικότητα και ο χρόνος, συνήθως διευθετούν με τον καλύτερο τρόπο τέτοιου είδους προβλήματα.

Όταν ένας από τους γονείς προχωρά σε ένα νέο γάμο
Όταν ένας από τους γονείς προχωρά σε ένα νέο γάμο, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η προσαρμογή του παιδιού στις καινούργιες συνθήκες καθώς τώρα :

• νιώθει θυμό γιατί ο νέος σύζυγος διαλύει ουσιαστικά την μύχια επιθυμία τους να ξανασμίξουν οι γονείς
• νιώθει ανταγωνιστικά προς τον ή την νέο/ νέα σύζυγο, με τον οποίο πρέπει τώρα να μοιράζεται το γονέα του
• η σχέση που αναπτύσσουν με τον ή την νέο σύζυγο τους κάνει να νιώθουν ότι προδίδουν το γονέα που αντικατέστησε ο νέος σύζυγος - σκέψη αυτόματη ή αρκετές φορές πυροδοτούμενη ...από το περιβάλλον
• αναπτύσσουν ανταγωνιστική σχέση προς τα καινούρια αδέρφια, σε μία προσπάθεια να κρατήσουν την προσοχή και την κεντρική θέση στη ζωή των γονιών τους. 

Αν και όλα αυτά φαίνονται δυσεπίλυτα, ένας γάμος με αγάπη και κατανόηση, ακόμη κι αν αυτός αφορά σε ένα νέο γονέα, μπορεί να λειτουργήσει ως άριστο αντίβαρο στην εικόνα του διαλυμένου σπιτιού, να ανανεώσει την πίστη στις δεύτερες ευκαιρίες της ζωής, να βελτιώσει την αυτοεκτίμηση του παιδιού, να δώσει θετικά πρότυπα για το αρσενικό και το θηλυκό φύλο, να αυξήσει την αυτοπεποίθηση του, καθώς θα διαπιστώσει ότι γίνεται αποδεκτό από τον άλλο σύζυγο. Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μονογονεεϊκές οικογένειες δεν έχουν τις ευκαιρίες αυτές, ενώ ταυτόχρονα τα οικονομικά προβλήματα επιδεινώνουν την κατάσταση. Επιπλέον, επειδή η μόνη στενή σχέση που έχουν αφορά σε ένα άτομο, (το γονιό με τον οποίο ζουν) δεν επιτυγχάνουν εύκολα την αυτονομία και ανεξαρτησία τους. 

Αντί επιλόγου


Ο άνθρωπος, ανεξαρτήτως της ηλικίας του, έχει σημαντικά ψυχικά αποθέματα για να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες, Για να λυθούν επιτυχώς όλα τα προβλήματα, αρκεί να αποφύγουμε κάποια βασικά λάθη : 

• οι γονείς συχνά πιστεύουν πως τα παιδιά θέλουν να κρύβουν τα συναισθήματά τους από τους γονείς, να μην συζητούν την κατάσταση, να εξατμιστούν με κάποιο τρόπο τα προβλήματα και όλοι να συμπεριφέρονται σαν μην έγινε τίποτα. 
Η αλήθεια είναι πως τα παιδιά θέλουν να εκφράσουν τα συναισθήματα τους και να εκφράσουν τους γονείς τους το πόσο υποφέρουν. 

• οι γονείς πιστεύουν πως τα παιδιά θα εκφράσουν λεκτικά την οδύνη τους. 
Η αλήθεια είναι πως τα παιδιά κατακλύζονται από τα συναισθήματά τους και πως ακόμη και τα μεγαλύτερα παιδιά δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσουν το ένα συναίσθημα από το άλλο- παραδείγματος χάριν τη μοναξιά από την απόρριψη. 

• οι γονείς πιστεύουν πως τα παιδιά θα αναγνωρίσουν και θα σεβαστούν τη δική τους κρίση και θα δείξουν κατανόηση 
Η αλήθεια είναι πως τα παιδιά είναι εγωκεντρικά, αγενή, ενίοτε και κακότροπα πλάσματα που πάντοτε προτάσσουν τα δικά τους συναισθήματα και ανάγκες - και ευτυχώς που συμβαίνει αυτό γιατί αλλιώς χτίζεται ένας δυστυχής ενήλικας. 

Τα παιδιά δεν αντέχουν στη σκέψη πως ο υπέρ ήρωας γονιός θα λυγίσει. Το ενδεχόμενο αυτό θέτει σε άμεσο κίνδυνο τη δική τους ασφάλεια και ομοιόσταση και δεν το αντέχουν - γι αυτό πολύ απλά μην λυγίσετε. 


Χρυσάνθη Καλαϊτζή 
Ψυχίατρος- Ψυχοθεραπεύτρια 
Νέο Ηράκλειο

πηγή: www.psynet.gr

Read More »

Οι πρώην σύζυγοι δεν γίνονται ποτέ πρώην μπαμπάδες ή πρώην μαμάδες

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Οι πρώην σύζυγοι, δεν γίνονται ποτέ πρώην μπαμπάδες ή πρώην μαμάδες

Παλαιότερα θεωρούσαμε το διαζύγιο απλά και μόνο ως τη νομική διάλυση του γάμου μεταξύ δύο ατόμων. Φαίνεται όμως ότι το διαζύγιο είναι μάλλον μία διεργασία που ξεδιπλώνεται για αρκετά χρόνια και αφορά τόσο το ζευγάρι, όσο και τα παιδιά. Αν και οι γονείς γίνονται πρώην σύζυγοι, δεν γίνονται ποτέ πρώην μπαμπάδες ή πρώην μαμάδες.

Το διαζύγιο αναπαριστά το χαμό της οικογένειας που ως τότε γνώριζε το παιδί. Ακόμη πιο παράδοξο είναι ότι αίτια όλης αυτής της ανασφάλειας και της θλίψης που βιώνει το παιδί κατά τη διαδικασία του διαζυγίου είναι οι ίδιοι οι γονείς του, οι άνθρωποι δηλαδή που έως τότε ήταν κατ' εξοχήν υπεύθυνοι για την ασφάλεια και την ευτυχία του.

Η πρώτη φάση του διαζυγίου ξεκινά με την αποχώρηση του ενός από τους δύο γονείς από την οικογενειακή κατοικία. 


Ανεξαρτήτως του πόση ένταση υπήρχε στους γονείς τα τελευταία χρόνια, τα παιδιά βιώνουν ένα μικρό ή μεγάλο σοκ από τη φυσική απουσία του ενός γονέα και την ξαφνική αλλαγή του κόσμου τους, από την κατάργηση της βεβαιότητας ότι ο κόσμος γύρω τους θα μείνει για πάντα αναλλοίωτος. Στη φάση αυτή η απόρριψη, ο θυμός και η ενοχή των γονέων δημιουργούν εσωτερικές συγκρούσεις στα παιδιά. Ο γονιός που νιώθει ότι έχει απορριφθεί ή αδικηθεί  συχνά αντιδρά με θυμό ή και οργή. Τα παιδιά λοιπόν, μπορεί να γίνουν μάρτυρες σκηνών λεκτικής ή και σωματικής βίας και άσχημων σκηνών. Ο οργισμένος γονέας είναι πολύ πιθανό να παραμελήσει τις ανάγκες και να αγνοήσει τα συναισθήματα του παιδιού του. 

Ο γονέας που δεν μένει με τα παιδιά, συνήθως ο πατέρας, μετατρέπεται σε αυτό που διεθνώς ονομάζεται Disney Dad.
Κι ενώ ο σύζυγος που έχει απορριφθεί μπορεί να νιώθει ότι δεν αξίζει να τον αγαπούν, αυτός που αποφάσισε να φύγει μπορεί να νιώθει ενοχές. Και η απόρριψη και η ενοχή μπορεί να προκαλέσουν σοβαρή κατάθλιψη στην οποία ο γονιός που χωρίζει βυθίζεται αγνοώντας τα παιδιά του. Κάποιοι άλλοι αποφεύγουν την κατάθλιψη, το θυμό ή την ενοχή δουλεύοντας υπερβολικά ή πηγαίνοντας από το ένα πάρτι στο άλλο, στερώντας και πάλι από τα παιδιά τους την προσοχή που τους χρειάζεται. 

Στην αντίθετη άκρη του φάσματος, σε διαζύγια όπου οι γονείς προσπαθούν συστηματικά να μην διαφωνούν καν μπροστά στα παιδιά τους, όπως και στις περιπτώσεις όπου οι γονείς προσπαθούν να διατηρήσουν μια μορφή κοινής συμβίωσης προς χάριν των παιδιών, τα παιδιά έχουν τη γνήσια απορία γιατί χωρίζουν οι γονείς τους, πράγμα που κάνει δύσκολο το να απαγκιστρωθούν από τη ψευδαίσθηση και επιθυμία ότι γονείς τους τελικά θα καταλήξουν μαζί. Φαίνεται λοιπόν πως η σαφής οριοθέτηση του νέου πλαισίου μέσα στον οποίο στο οποίο θα κινείται από δω και πέρα η σχέση των δύο γονέων, καθώς και ένα κόσμιο και συγκρατημένο επίπεδο σύγκρουσης μεταξύ τους, βοηθά τα παιδιά, καθώς τους επιτρέπει να συμβιβαστούν με την πραγματικότητα και το τετελεσμένο του διαζυγίου των γονέων τους. 

Προβλήματα δημιουργούν επίσης και τα οικονομικά.


Η ως τότε οικογένεια επιβαρύνεται πλέον με την οικονομική στήριξη δύο νοικοκυριών. Όταν αυτό δεν είναι δυνατό, γονέας-κηδεμόνας και παιδί βρίσκουν καταφύγιο σε συγγενικά πρόσωπα (συνήθως γιαγιάδες και παππούδες), με ανάμεικτα αποτελέσματα στην αίσθηση ασφάλειας του παιδιού και δεκάδες νέα, πρακτικής φύσεως, προβλήματα που πρέπει να διευθετηθούν. Πολλές μητέρες που διέκοψαν τις σπουδές η την καριέρα τους για να αφοσιωθούν στην ανατροφή των παιδιών τους, αναγκάζονται πλέον να επιστρέψουν στην αγορά εργασίας, συχνά με εξαιρετικά δυσμενείς όρους. Όπως και να 'χει το πράγμα, τα οικονομικά μετά το διαζύγιο αποτελούν ένα επιπρόσθετο πρόβλημα που τελικά θα έχει, με τον ένα ή τον άλλο τρόπο, την αντανάκλαση του και στα παιδιά. Αν όμως τελικά οι ενήλικες δεν αμελήσουν το ρόλο και τις ευθύνες τους ως γονείς, το παιδί θα καταφέρει να διαχειριστεί με επιτυχία τους φόβους του και να προσαρμοστεί στο τετελεσμένο του διαζυγίου. Να θυμάστε πως τα παιδιά θα προσαρμοστούν στην πραγματικότητα του διαζυγίου μόνο αν εσείς προσαρμοστείτε σε αυτή

Αφότου παρέλθει η οξεία φάση της κρίσης και διευθετηθούν τα ζητήματα κηδεμονίας και διατροφής, ανακύπτει μία νέα πραγματικότητα για τη ζωή όλων. Και βέβαια, όλοι χρειάζονται χρόνο για να προσαρμοστούν στη νέα αυτή πραγματικότητα. Έχει παρατηρηθεί πως συχνά ανακύπτουν κάποια προβλήματα του λάθος χειρισμοί τους ενδεχομένως να δημιουργήσουν σοβαρές αναταράξεις στον ψυχισμό των παιδιών και αυτά τα προβλήματα θα σχολιάσουμε εδώ. 

Ο γονέας που δεν μένει με τα παιδιά, συνήθως ο πατέρας, μετατρέπεται σε αυτό που διεθνώς ονομάζεται Disney Dad. 
Βλέπει τα παιδιά κάθε Σαββατοκύριακο και τους χαρίζει μεγάλες δόσεις διασκέδασης. Όμως, η διασκεδαστική φύση αυτής της σχέσης, όσο κι αν συχνά γίνεται αντικείμενο ζήλιας από την πλευρά της μητέρας, δεν αναπληρώνει τα αισθήματα απώλειας της στενής σχέσης που είχε κατακτήσει το παιδί με τον πατέρα του όταν ο τελευταίος έμενε στο σπίτι και φρόντιζε τις καθημερινές του ανάγκες.

Είναι σαφώς καλύτερο για το παιδί ο γονέας που δεν μένει μαζί του να εμπλέκεται ενεργά και σε λιγότερο " διασκεδαστικές " στιγμές της ζωής, με την προϋπόθεση βέβαια ότι αυτό δεν δημιουργεί σημαντικές τριβές στην, ούτως η άλλως ευαίσθητη, ισορροπία της νέας οικογενειακής δομής.

Ακόμη μεγαλύτερο άγχος προκαλείται στα παιδιά όταν οι γονείς τα χρησιμοποιούν ως ενδιάμεσους - με πιο κλασικό παράδειγμα το "πες στον πατέρα σου ότι πάλι καθυστέρησε με τη διατροφή". Τελικό αποτέλεσμα είναι το παιδί να χάσει την εμπιστοσύνη του και προς τους δύο του γονείς. 

πες στον πατέρα σου ότι πάλι καθυστέρησε με τη διατροφήΜία βασική παράμετρος δεν θα πρέπει τότε να ξεχνούμε όταν μεγαλώνουμε παιδιά είναι ότι τα παιδιά μας είναι παιδιά μας και σε καμία περίπτωση φίλοι με τους οποίους μοιραζόμαστε τα προβλήματά μας. Στη φάση του διαζυγίου συχνά οι γονείς χρησιμοποιούν τα παιδιά τους ως συναισθηματικό αποκούμπι. "πόσο μόνη νιώθω, μην πας το βράδυ με τη φίλη σου, μείνε να χαζέψουμε παρέα τηλεόραση!".
Τα παιδιά χάνουν εύκολα την ανεξαρτησία που προσφάτως ούτως η άλλως έχουν αποκτήσει.

Νιώθουν με έναν διεστραμμένο τρόπο υποχρεωμένα να φροντίσουν τον γονέα που τα φροντίζει, ταυτόχρονα όμως έχουν πολύ μεγάλες ενοχές που επιθυμούν να κάνουν κάτι άλλο (στο παράδειγμα μας να βγει με τη φίλη της). 
Εάν κάποιο παιδί "εθιστεί" στο να ζει με ενοχές, είναι προφανές το πόσο εύκολη λεία μπορεί να καταστεί για το υπόλοιπο της ζωής του. 

Μία ανάλογη κατάσταση αναπτύσσεται και στις περιπτώσεις που οι γονείς ζητούν από τα παιδιά τους να γίνουν γονείς τα ίδια - "το βράδυ που θα δουλεύω νυχτερινή θα χρειαστεί να μαγειρεύεις και να πας το μικρό για ύπνο".
Όταν τα παιδιά χρειαστεί να παραιτηθούν από την ξενοιασιά που συνεπάγεται η τυπική ηλικία πολύ νωρίς, θα χρειαστούν πολύ μεγάλη προσπάθεια για να μάθουν να μην "αίρουν τις αμαρτίες του κόσμου" τις πλάτες τους για το υπόλοιπο της ζωής τους. 

Ο τρόπος με τον οποίο το παιδί πενθεί την απώλειά του


Ο τρόπος με τον οποίο τα παιδιά βιώνουν αλλά και εκδηλώνουν τους φόβους τους εξαρτάται πρωτίστως από την ηλικία τους και δευτερευόντως από την ιδιοσυγκρασία τους. Τα παιδιά προσχολικής ηλικίας συχνά δεν εκφράζουν λεκτικά τα συναισθήματά τους, οπότε οι γονείς θα πρέπει να παρατηρούν τη συμπεριφορά τους για να βεβαιωθούν ότι τα παιδιά τους έχουν μία καλή προσαρμογή στη διαδικασία του διαζυγίου. Τα μικρότερα παιδιά που αντιμετωπίζουν σημαντικά προβλήματα συχνά παλινδρομούν στη συμπεριφορά τους, δηλαδή χάνουν δεξιότητες που είχαν κατακτήσει (παραδείγματος χάριν, νυχτερινή ενούρηση, δυσκολίες με εργαλεία), οι αστάθειες στην καθημερινή ρουτίνα και οι εχθροπραξίες μεταξύ των γονέων μπορεί να τα κάνουν ευερέθιστα, λυπημένα και με μικρότερο ενδιαφέρον για το παιχνίδι. Ο μεγαλύτερος φόβος τους είναι ότι οι γονείς τους το εγκαταλείψουν, οπότε μπορούμε συνέχεια σε κάθε φορά που απομακρύνονται από τον έναν από τους γονείς τους.

Τα παιδιά μικρής ηλικίας πολύ συχνά νομίζουν ότι φταίνε αυτά για το διαζύγιο και αυτό είναι ένα θέμα που θα πρέπει να διευθετηθεί άμεσα και καταληκτικά. Τα παιδιά σε αυτή την ηλικία γνωρίζουν τον κόσμο μέσα από τη δική τους υποκειμενικότητα. Δυσκολεύονται να κατανοήσουν μια αντικειμενική πραγματικότητα που δεν περνά μέσα από αυτά. Έτσι, θεωρούν πως είναι το κέντρο του σύμπαντος, πως όλα εξαρτώνται από αυτά - πως λοιπόν θα μπορούσε να χωρίσει ο μπαμπάς με τη μαμά χωρίς να ευθύνονται άμεσα αυτά; Μήπως επειδή έσπασαν το καλό βάζο στο γραφείο; Μήπως επειδή επέμεναν να πάνε στη θάλασσα, παρότι η μαμά μόλις είχε γυρίσει κατάκοπη από τη δουλειά; 

Οι προβληματισμοί αυτοί επιλύονται ευθέως και με σαφήνεια - ακόμη και αν δεν είναι σε θέση να το καταλάβει πλήρως, το παιδί θα πρέπει να το ακούσει. Θα έχει τη δυνατότητα να το επεξεργαστεί αργότερα στη ζωή του. Τα παιδιά που βρίσκονται στη λανθάνουσα ηλικία (6-8 ετών) συζητούν τη λύπη τους και ασχολούνται πολύ με το γονέα που χει φύγει. Νιώθουν απόρριψη και εκφράζουν λεκτικά την επιθυμία τους να γυρίσει στο σπίτι "αν μ' αγαπά, γιατί έφυγε;".

Ο τρόπος με τον οποίο το παιδί πενθεί την απώλειά τουΜπορεί να δυσκολεύονται να συγκεντρωθούν στο να μάθουν πράγματα, να δημιουργούν φασαρίες στο σχολείο ή να απέχουν κοινωνικά από τις δραστηριότητες των συνομηλίκων τους. Πολλές φορές δε, ο δάσκαλος είναι αυτός που φέρνει στην προσοχή των γονέων τη διαφορά στη συμπεριφορά των παιδιών τους, καθώς οι γονείς, απορροφημένοι στο δικό τους πόνο, παραμελούν τα παιδιά τους. Αρκετοί ειδικοί υποστηρίζουν πως ο δάσκαλος ή ο σχολικός ψυχολόγος, όπου αυτός υπάρχει, θα πρέπει να ενημερώνεται από τους γονείς για το διαζύγιο, καθώς έτσι καθίσταται συμμέτοχοι στη διαδικασία προσαρμογής του παιδιού στις νέες συνθήκες.
Να επισημάνουμε επίσης, ότι τα παιδιά αυτής της ηλικίας πενθούν σε κύκλους, πράγμα που σημαίνει ότι υπάρχει μία πολύ καλή εξήγηση για τη νεαρή που, παρότι φαίνεται να έχει προσαρμοστεί καλά στο διαζύγιο των γονιών της, δεν θέλει να πει το ποίημα της τη σχολική γιορτή, στην ίδια γιορτή που πέρυσι την χειροκροτούσαν και οι δύο γονείς. 

Ένα ιδιαίτερο πρόβλημα στα παιδιά προεφηβικής ηλικίας (9-12ετών) και κυρίως στα αγόρια, είναι ότι έχουν την τάση να εξωτερικεύουν τις εσωτερικές τους συγκρούσεις με τη μορφή επιθετικών πράξεων προς το περιβάλλον ή τούς συνομηλίκους τους, σε μία μάλλον άκομψη προσπάθεια να μη φανεί ότι καταρρέουν : "Κοίτα! Είμαι τόσο καλά, που κάνω τους άλλους να υποφέρουν!".

Στα πλαίσια αυτά,το παιδί μπορεί να συμπεριφέρεται ακριβώς όπως ο μπαμπάς, για να εκνευρίσει τη μαμά, ή επιδεικτικά να παραμελούν τις δουλειές τους έχουν ανατεθεί μόνο και μόνο για να γίνει καυγάς. Τα κορίτσια από την άλλη πλευρά, συχνά προσπαθούν υπερβολικά να διατηρήσουν καλές σχέσεις και με τους δύο γονείς. Για να απελευθερωθούν από τον πόνο και να κερδίσουν την αγάπη, μετασχηματίζουν τον πόνο και τη λύπη τους σε στοργή και βοήθεια. Η συμπεριφορά αυτή, όσο και αν μοιάζει ή όντος είναι μια επιτυχής προσαρμογή, δεν παύει να έχει κόστος- το κόστος της συνεχούς αγωνίας και προσπάθειας για αποδοχή. Στην ηλικία αυτή, δεν αρκεί ο καθ ησυχασμός από τους γονείς. Δεν αρκεί η διαβεβαίωση ότι τα παιδιά δεν εγκαταλείπονται στην τύχη τους. Οι γονείς θα πρέπει καθημερινά να επιβεβαιώνουν ότι φροντίζουν επί της ουσίας το παιδί, με τη συμμετοχή σε κοινές δραστηριότητες, με το μοίρασμα κοινού χρόνου και με πρακτική επίδειξη της αγάπης και της δέσμευσης τους στο παιδί. 

Οι έφηβοι είναι ιδιαίτερα απορροφημένοι με τον εαυτό τους. Σε μία καταιγίδα βιολογικών αλλαγών που τους δημιουργεί πρωτόγνωρα ξυπνήματα των αισθήσεων, αλλά και κοινωνικών αλλαγών προς την ενηλικίωση, δυσκολεύονται να συμβιβάσουν την προετοιμασία για αυτονομία με τη στήριξη που χρειάζονται από τους γονείς. Όσο δύσκολο και να το έχετε φανταστεί, αυτή είναι η ηλικία που τα παιδιά είναι πιο " προετοιμασμένα " να δεχτούν ένα διαζύγιο. Ο σημαντικότερος ίσως κίνδυνος εδώ, είναι η απουσία ενός σταθερού αρσενικού και θηλυκού προτύπου, σε μία περίοδο που το παιδί αρχίζει να δημιουργεί τις πρώτες του συναισθηματικές σχέσεις. Ο πατέρας και μητέρα μας αποτελούν τα αρχέτυπα αυτού του προτύπου, επιτρέποντάς μας να ταυτιστούμε με το πρότυπο του ίδιου φύλου και να μάθουμε να αλληλεπιδρούμε με το πρότυπο του αντιθέτου φύλου. Οι διαδικασίες αυτές ξεκινούν από την πρώτη παιδική ηλικία, όμως αποκτούν ιδιαίτερη βαρύτητα στην εφηβεία, όταν η σεξουαλική μας ταυτότητα έρχεται στον ορίζοντα. 

Και στην ηλικία αυτή υπάρχει ο κίνδυνος τα παιδιά να περνούν υπερβολικά πολύ χρόνο με τη μητέρα τους, απ την άλλη υπάρχει ο κίνδυνος μία μητέρα που εργάζεται σε δύο δουλειές για να τα φέρει πέρα οικονομικά να μην είναι επαρκές θηλυκό πρότυπο για τα παιδιά της. (Και το αντίστοιχο βέβαια ισχύει και για τον πατέρα σε σχέση με το ανδρικό πρότυπο). 

Όταν η ζωή προχωρήσει


Όταν η ζωή ξαναμπεί στην κανονική της πορεία, τα παιδιά έρχονται αντιμέτωπα και με το γεγονός ότι οι γονείς τους έχουν σεξουαλική ζωή και αρχίζουν να βγαίνουν με άλλους. Τους είναι αδιανόητο οτι οι γονείς τους έχουν κάποιο άλλο σύντροφο και αυτό τα κάνει να νιώθουν μπερδεμένα και υποχρεωμένα να υπερασπιστούν τον " απατημένο " (ακόμη και αν αυτός είναι που έχει φύγει και το γνωρίζουν καλά) γονέα. Δεν πρόκειται παρά για μία απέλπιδα προσπάθεια να διατηρηθεί η δομή της οικογένειας με τη μορφή του το παιδί γνώριζε όλα του τα χρόνια. Οι γονείς σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να υποχωρήσουν από την ανάγκη και επιθυμία τους να ξαναφτιάξουν τη ζωή τους.
Στις περιπτώσεις αυτές η διακριτικότητα αλλά και η σταθερότητα είναι σημαντικές αρετές. Είναι δεδομένο ότι ο γονιός που προσπαθεί να μπει σε μία νέα σχέση αναπόφευκτα θα αφιερώνει λιγότερο χρόνο στα παιδιά του και λογική συνεπαγωγή είναι πως το παιδί θα γεμίσει φόβο ότι έχει ολοένα και μικρότερη σημασία στη ζωή των γονιών του. Διασκεδάστε αυτή τους την ανησυχία και συνεχίστε την προσπάθεια σας να ξαναφτιάξει τη ζωή σας. Στη συγκεκριμένη περίπτωση, το παιδί είναι που θα πρέπει να προσαρμοστεί στη νέα συνθήκη και όχι ο γονέας να υπαναχωρήσει. Η βαθιά κατανόηση, η διακριτικότητα και ο χρόνος, συνήθως διευθετούν με τον καλύτερο τρόπο τέτοιου είδους προβλήματα.

Όταν ένας από τους γονείς προχωρά σε ένα νέο γάμο
Όταν ένας από τους γονείς προχωρά σε ένα νέο γάμο, το μεγαλύτερο πρόβλημα είναι η προσαρμογή του παιδιού στις καινούργιες συνθήκες καθώς τώρα :

• νιώθει θυμό γιατί ο νέος σύζυγος διαλύει ουσιαστικά την μύχια επιθυμία τους να ξανασμίξουν οι γονείς
• νιώθει ανταγωνιστικά προς τον ή την νέο/ νέα σύζυγο, με τον οποίο πρέπει τώρα να μοιράζεται το γονέα του
• η σχέση που αναπτύσσουν με τον ή την νέο σύζυγο τους κάνει να νιώθουν ότι προδίδουν το γονέα που αντικατέστησε ο νέος σύζυγος - σκέψη αυτόματη ή αρκετές φορές πυροδοτούμενη ...από το περιβάλλον
• αναπτύσσουν ανταγωνιστική σχέση προς τα καινούρια αδέρφια, σε μία προσπάθεια να κρατήσουν την προσοχή και την κεντρική θέση στη ζωή των γονιών τους. 

Αν και όλα αυτά φαίνονται δυσεπίλυτα, ένας γάμος με αγάπη και κατανόηση, ακόμη κι αν αυτός αφορά σε ένα νέο γονέα, μπορεί να λειτουργήσει ως άριστο αντίβαρο στην εικόνα του διαλυμένου σπιτιού, να ανανεώσει την πίστη στις δεύτερες ευκαιρίες της ζωής, να βελτιώσει την αυτοεκτίμηση του παιδιού, να δώσει θετικά πρότυπα για το αρσενικό και το θηλυκό φύλο, να αυξήσει την αυτοπεποίθηση του, καθώς θα διαπιστώσει ότι γίνεται αποδεκτό από τον άλλο σύζυγο. Τα παιδιά που μεγαλώνουν σε μονογονεεϊκές οικογένειες δεν έχουν τις ευκαιρίες αυτές, ενώ ταυτόχρονα τα οικονομικά προβλήματα επιδεινώνουν την κατάσταση. Επιπλέον, επειδή η μόνη στενή σχέση που έχουν αφορά σε ένα άτομο, (το γονιό με τον οποίο ζουν) δεν επιτυγχάνουν εύκολα την αυτονομία και ανεξαρτησία τους. 

Αντί επιλόγου

Ο άνθρωπος, ανεξαρτήτως της ηλικίας του, έχει σημαντικά ψυχικά αποθέματα για να ανταπεξέλθει στις δυσκολίες, Για να λυθούν επιτυχώς όλα τα προβλήματα, αρκεί να αποφύγουμε κάποια βασικά λάθη : 

• οι γονείς συχνά πιστεύουν πως τα παιδιά θέλουν να κρύβουν τα συναισθήματά τους από τους γονείς, να μην συζητούν την κατάσταση, να εξατμιστούν με κάποιο τρόπο τα προβλήματα και όλοι να συμπεριφέρονται σαν μην έγινε τίποτα. 
Η αλήθεια είναι πως τα παιδιά θέλουν να εκφράσουν τα συναισθήματα τους και να εκφράσουν τους γονείς τους το πόσο υποφέρουν. 

• οι γονείς πιστεύουν πως τα παιδιά θα εκφράσουν λεκτικά την οδύνη τους. 
Η αλήθεια είναι πως τα παιδιά κατακλύζονται από τα συναισθήματά τους και πως ακόμη και τα μεγαλύτερα παιδιά δεν είναι σε θέση να ξεχωρίσουν το ένα συναίσθημα από το άλλο- παραδείγματος χάριν τη μοναξιά από την απόρριψη. 

• οι γονείς πιστεύουν πως τα παιδιά θα αναγνωρίσουν και θα σεβαστούν τη δική τους κρίση και θα δείξουν κατανόηση 
Η αλήθεια είναι πως τα παιδιά είναι εγωκεντρικά, αγενή, ενίοτε και κακότροπα πλάσματα που πάντοτε προτάσσουν τα δικά τους συναισθήματα και ανάγκες - και ευτυχώς που συμβαίνει αυτό γιατί αλλιώς χτίζεται ένας δυστυχής ενήλικας. 

Τα παιδιά δεν αντέχουν στη σκέψη πως ο υπέρ ήρωας γονιός θα λυγίσει. Το ενδεχόμενο αυτό θέτει σε άμεσο κίνδυνο τη δική τους ασφάλεια και ομοιόσταση και δεν το αντέχουν - γι αυτό πολύ απλά μην λυγίσετε. 

Χρυσάνθη Καλαϊτζή 
Ψυχίατρος- Ψυχοθεραπεύτρια 
Νέο Ηράκλειο

πηγή: www.psynet.gr

Read More »

Έρευνα: Τι έχει αλλάξει στην αναζήτηση ερωτικού συντρόφου

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ


Σε ερώτηση σχετικά με το τι ενοχλεί περισσότερο τους άνδρες στη σύγχρονη γυναίκα, οι 7 στους 10 (73,4%) δήλωσαν την επιθετικότητα ως άκρως αρνητικό στοιχείο.



Όπως προκύπτει από έρευνα Ελλήνων επιστημόνων του ΑΠΘ, που έγινε σε άνδρες και γυναίκες από 30 έως 50 ετών υψηλού μορφωτικού επιπέδου, το ισχυρό φύλο δε ...συμπαθεί και πολύ τις χειραφετημένες γυναίκες.

Ακολουθούν: η «ανεπαρκής σύντροφος» με ποσοστό 54%, η «ανεπαρκής μητέρα» με 47,3%, η «πολυγαμία» με 18,7% και η «ανεπαρκής νοικοκυρά» με 14%.
Όπως φαίνεται από την έρευνα οι άνδρες επιμένουν παραδοσιακά. Και οι γυναίκες από την άλλη δεν αντέχουν τους άνδρες που ...ξεχνούν το αρσενικό τους ταμπεραμέντο.

Στην ερώτηση «Τι σας ενοχλεί περισσότερο στο σύγχρονο άνδρα», 7 στις 10 απαντούν την «αδυναμία ανάληψης πρωτοβουλιών». Επίσης 7 στις 10 δεν εκτιμούν την «έλλειψη αυτοπεποίθησης», 5 στις 10 τη «χαμηλή κοινωνικότητα», ενώ ένα ποσοστό, 41,3%, ενοχλείται από την έλλειψη αρρενωπής εικόνας.

Ενδεικτικό πάντως των σύγχρονων τάσεων είναι πως σε περιόδους απουσίας μόνιμου ερωτικού συντρόφου, 4 στις 10 γυναίκες πηγαίνουν στα μπαρ για να εντοπίσουν το ...θήραμα που τις ενδιαφέρει.
Αντίθετα, οι άνδρες καταφεύγουν στο Ιντερνετ (20,7%), στις παραγγελίες ερωτικών συντρόφων μέσω πρακτορείων (13,3%), περιορίζονται στο διαδικτυακό σεξ (7,4%), ή επισκέπτονται, απλά, έναν οίκο ανοχής (6%).

πηγή: http://iatropedia.com

Read More »

Έρευνα: Τι έχει αλλάξει στην αναζήτηση ερωτικού συντρόφου

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ


Σε ερώτηση σχετικά με το τι ενοχλεί περισσότερο τους άνδρες στη σύγχρονη γυναίκα, οι 7 στους 10 (73,4%) δήλωσαν την επιθετικότητα ως άκρως αρνητικό στοιχείο.




Όπως προκύπτει από έρευνα Ελλήνων επιστημόνων του ΑΠΘ, που έγινε σε άνδρες και γυναίκες από 30 έως 50 ετών υψηλού μορφωτικού επιπέδου, το ισχυρό φύλο δε ...συμπαθεί και πολύ τις χειραφετημένες γυναίκες.

Ακολουθούν: η «ανεπαρκής σύντροφος» με ποσοστό 54%, η «ανεπαρκής μητέρα» με 47,3%, η «πολυγαμία» με 18,7% και η «ανεπαρκής νοικοκυρά» με 14%.
Όπως φαίνεται από την έρευνα οι άνδρες επιμένουν παραδοσιακά. Και οι γυναίκες από την άλλη δεν αντέχουν τους άνδρες που ...ξεχνούν το αρσενικό τους ταμπεραμέντο.

Στην ερώτηση «Τι σας ενοχλεί περισσότερο στο σύγχρονο άνδρα», 7 στις 10 απαντούν την «αδυναμία ανάληψης πρωτοβουλιών». Επίσης 7 στις 10 δεν εκτιμούν την «έλλειψη αυτοπεποίθησης», 5 στις 10 τη «χαμηλή κοινωνικότητα», ενώ ένα ποσοστό, 41,3%, ενοχλείται από την έλλειψη αρρενωπής εικόνας.

Ενδεικτικό πάντως των σύγχρονων τάσεων είναι πως σε περιόδους απουσίας μόνιμου ερωτικού συντρόφου, 4 στις 10 γυναίκες πηγαίνουν στα μπαρ για να εντοπίσουν το ...θήραμα που τις ενδιαφέρει.
Αντίθετα, οι άνδρες καταφεύγουν στο Ιντερνετ (20,7%), στις παραγγελίες ερωτικών συντρόφων μέσω πρακτορείων (13,3%), περιορίζονται στο διαδικτυακό σεξ (7,4%), ή επισκέπτονται, απλά, έναν οίκο ανοχής (6%).

πηγή: http://iatropedia.com

Read More »

Πως πρέπει να ντύνουμε ένα παιδί όταν έξω κάνει κρύο;

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ 

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιο είναι το ιδανικό ντύσιμο για τα μικρά παιδιά όταν έξω κάνει κρύο; να τα ντύνουμε βαριά; Είναι σωστό; να τα ντύνουμε ελαφρύτερα;
Αυξάνεται ο κίνδυνος να αρρωστήσουν; Πως πρέπει να ντύνουμε ένα παιδί όταν έξω κάνει κρύο; Τα παιδιά πάνε σχολείο, βγαίνουν έξω, παίζουν ιδρώνουν, ξαναμπαίνουν μετά κάπου ζεστά. 



Οι γονείς οφείλουν να ξέρουν πως πρέπει να ντύνουν τα παιδιά τους σε τέτοιες καιρικές συνθήκες, γιατί το κρύωμα και οι ασθένειες καραδοκούν...

Οι γονείς λοιπόν αναρωτιούνται (ειδικά οι νέοι γονείς) “πως να ντύσω το παιδί μου όταν έχει κρύο; Να το ντύσω βαριά; Να το ντύσω σαν ...κρεμμύδι; θα το προστατεύσω ή θα ιδρώνει και θα αρρωστήσει;”. Σας παρουσιάζουμε ορισμένες χρήσιμες συμβουλές για το πως να ντύνετε τα παιδιά σας όπως η Αμερικάνικη Ακαδημία Παιδιατρικής (AAP) προτείνει:

- Ο πρώτος κανόνας που αναφέρουν είναι το απλό +1. Δηλαδή ότι και όσα ρούχα βάλουν οι μεγάλοι, τα παιδιά θα πρέπει να φορέσουν +1 ακόμη.

- Τα λίγα χοντρά ρούχα δεν προστατεύουν από το κρύο όσο τα πολλά και ελαφριά. Το κρύο φεύγει πιο εύκολα από ένα χοντρό ρούχο για παράδειγμα, ενώ τα πολλά και ελαφριά δημιουργούν στρώματα μόνωσης που απαγορεύουν στην θερμότητα από το κορμί να χαθεί.

- Έτσι ξεκινώντας από μέσα προς τα έξω μπορούμε να του φορέσουμε κατάσαρκα, ένα ή δυο (ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες) φανελάκι ή κοντομάνικο, και από πάνω το πουκαμισάκι του, ή την μπλουζίτσα του, το πουλοβεράκι του και μετά το μπουφάν του.

- Φυσικά προστατεύουμε πάντα τα άκρα του. Φροντίζουμε να βάλει ζεστές χοντρές κάλτσες και γάντια στα χεράκια του για να μην κρυώνουν. Επίσης το κασκόλ και το σκουφί που να προστατεύει και τα αυτιά, είναι απαραίτητο. Ειδικά τα αυτιά όχι τόσο για να μην κρυώσουν ή να πάθει ωτίτιδα (είναι λοίμωξη) αλλά για να μην παγώσουν (τα αυτιά).

Και ναι λοιπόν δεν είναι απαγορευτικό να βγάζουμε τα παιδιά μας έξω με το κρύο αρκεί να τα έχουμε ντύσει... με “έξυπνο” τρόπο και όχι με 10 μπλούζες χοντρές και 2 παντελόνια. Εξάλλου οι παιδίατροι συμφωνούν ότι τις μέρες που κάνει κρύο τα παιδιά διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αρρωστήσουν όταν είναι συνέχεια σε κλειστούς χώρους παρά να βγουν έξω, αρκεί όπως είπαμε να έχουν ντυθεί με έξυπνο τρόπο.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι είναι οι ομάδες που κινδυνεύουν περισσότερο από το δριμύ ψύχος. Ειδικά τα παιδάκια που είναι κάτω των 24 μηνών δεν πρέπει να κάθονται επί μακρόν και να εκτίθενται στο κρύο αφού δεν έχει τελειοποιηθεί το θερμορυθμιστικό σύστημα του οργανισμού τους και το λίπος στο κορμί τους δεν είναι αρκετό.

πηγή: http://iatropedia.com

Read More »

Πως πρέπει να ντύνουμε ένα παιδί όταν έξω κάνει κρύο;

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Πως πρέπει να ντύνουμε ένα παιδί όταν έξω κάνει κρύο;

Έχετε αναρωτηθεί ποτέ ποιο είναι το ιδανικό ντύσιμο για τα μικρά παιδιά όταν έξω κάνει κρύο; να τα ντύνουμε βαριά; Είναι σωστό; να τα ντύνουμε ελαφρύτερα; Αυξάνεται ο κίνδυνος να αρρωστήσουν; Πως πρέπει να ντύνουμε ένα παιδί όταν έξω κάνει κρύο; Τα παιδιά πάνε σχολείο, βγαίνουν έξω, παίζουν ιδρώνουν, ξαναμπαίνουν μετά κάπου ζεστά. Οι γονείς οφείλουν να ξέρουν πως πρέπει να ντύνουν τα παιδιά τους σε τέτοιες καιρικές συνθήκες, γιατί το κρύωμα και οι ασθένειες καραδοκούν...


Οι γονείς λοιπόν αναρωτιούνται (ειδικά οι νέοι γονείς) “πως να ντύσω το παιδί μου όταν έχει κρύο; Να το ντύσω βαριά; Να το ντύσω σαν ...κρεμμύδι; θα το προστατεύσω ή θα ιδρώνει και θα αρρωστήσει;”. Σας παρουσιάζουμε ορισμένες χρήσιμες συμβουλές για το πως να ντύνετε τα παιδιά σας όπως η Αμερικάνικη Ακαδημία Παιδιατρικής (AAP) προτείνει:

- Ο πρώτος κανόνας που αναφέρουν είναι το απλό +1. Δηλαδή ότι και όσα ρούχα βάλουν οι μεγάλοι, τα παιδιά θα πρέπει να φορέσουν +1 ακόμη.

- Τα λίγα χοντρά ρούχα δεν προστατεύουν από το κρύο όσο τα πολλά και ελαφριά. Το κρύο φεύγει πιο εύκολα από ένα χοντρό ρούχο για παράδειγμα, ενώ τα πολλά και ελαφριά δημιουργούν στρώματα μόνωσης που απαγορεύουν στην θερμότητα από το κορμί να χαθεί.

- Έτσι ξεκινώντας από μέσα προς τα έξω μπορούμε να του φορέσουμε κατάσαρκα, ένα ή δυο (ανάλογα με τις καιρικές συνθήκες) φανελάκι ή κοντομάνικο, και από πάνω το πουκαμισάκι του, ή την μπλουζίτσα του, το πουλοβεράκι του και μετά το μπουφάν του.

- Φυσικά προστατεύουμε πάντα τα άκρα του. Φροντίζουμε να βάλει ζεστές χοντρές κάλτσες και γάντια στα χεράκια του για να μην κρυώνουν. Επίσης το κασκόλ και το σκουφί που να προστατεύει και τα αυτιά, είναι απαραίτητο. Ειδικά τα αυτιά όχι τόσο για να μην κρυώσουν ή να πάθει ωτίτιδα (είναι λοίμωξη) αλλά για να μην παγώσουν (τα αυτιά).

Και ναι λοιπόν δεν είναι απαγορευτικό να βγάζουμε τα παιδιά μας έξω με το κρύο αρκεί να τα έχουμε ντύσει... με “έξυπνο” τρόπο και όχι με 10 μπλούζες χοντρές και 2 παντελόνια. Εξάλλου οι παιδίατροι συμφωνούν ότι τις μέρες που κάνει κρύο τα παιδιά διατρέχουν μεγαλύτερο κίνδυνο να αρρωστήσουν όταν είναι συνέχεια σε κλειστούς χώρους παρά να βγουν έξω, αρκεί όπως είπαμε να έχουν ντυθεί με έξυπνο τρόπο.

Δεν πρέπει να ξεχνάμε ότι τα παιδιά και οι ηλικιωμένοι είναι οι ομάδες που κινδυνεύουν περισσότερο από το δριμύ ψύχος. Ειδικά τα παιδάκια που είναι κάτω των 24 μηνών δεν πρέπει να κάθονται επί μακρόν και να εκτίθενται στο κρύο αφού δεν έχει τελειοποιηθεί το θερμορυθμιστικό σύστημα του οργανισμού τους και το λίπος στο κορμί τους δεν είναι αρκετό.

πηγή: http://iatropedia.com

Read More »

Όταν η χωρισμένη μαμά τα βρίσκει όλα έτοιμα στο πιάτο.

ΚΟΙΝΗ ΕΠΙΜΕΛΕΙΑ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΓΟΝΕΙΣ - ΙΣΟΤΙΜΟΙ ΑΝΘΡΩΠΟΙ

Φεύγει το πρωί για δουλειά, επιστρέφει το μεσημέρι για ύπνο, φεύγει το απόγευμα για να πιει καφέ και γυρίζει χαράματα για να ξανακοιμηθεί. 



Δουλεύει λίγες ώρες, και ασχολείται με τον καλλωπισμό όλες τις υπόλοιπες, κι όταν της ζητήσουν να πάει και εκδρομούλες το Σαββατοκύριακο δε λέει ποτέ όχι.


Από την δουλειά της, τα επιδόματα από την πολιτεία και από την διατροφή που παίρνει, για το παιδί της από τον πρώην άντρα της.... βγάζει καλά χρήματα.

Η "ομορφιά" έχει πολλά έξοδα – χτενίσματα-βαψίματα μαλλιών, μανικιούρ, πεντικιούρ, καλλυντικά και αρώματα, βεγγέρες και ντόλτσε βίτες, καινούρια ρούχα, τσάντες και παπούτσια κάθε βδομάδα.
Oι ανάγκες των παιδιών για ρούχα, παπούτσια, παιγνίδια, σχολικά και τις διακοπές που τους υποσχέθηκε πως θα πάνε μαζί .... γίνονται "ανάμνηση"

Ο εύκολος τρόπος για να τα "φέρει βόλτα" είναι να σουλατσάρει όσο περισσότερο μπορεί. Την ίδια δεν την ενδιαφέρει που αφήνει τα παιδιά της, που δεν έχει χρόνο για αυτά. Θα έκανε τα πάντα για να γνωρίσει το νέο αρσενικό "θύμα" ... για να μην της λείψει τίποτα.
Η ευτυχία της ... είναι μόνο η δικιά της ευτυχία.

Πόσο, όμως, ευτυχισμένο είναι ένα παιδί, όταν η μητέρα "λείπει" πολλές ώρες;

Όταν μια τέτοια μητέρα είναι συνέχεια απών, το "ρόλο" της, κάποιες φορές, καλείται να καλύψει η μάνα της, η γιαγιά, αν δεν είναι κι αυτή το ίδιο "φρούτο" σαν την κόρη.

Αν η μητέρα φεύγει το πρωί και επιστρέφει το ξημέρωμα, τότε όλο το βάρος του νοικοκυριού πέφτει στην αλλοδαπή γυναίκα που θα έχουν προσλάβει. Εκείνη, η αλλοδαπή, η ξένη, θα ετοιμάσει τα παιδιά το πρωί για το σχολείο, εκείνη θα τα πάει μέχρι την τάξη, εκείνη θα τα συνοδεύσει στο σπίτι το μεσημέρι, εκείνη θα ετοιμάσει το φαγητό, εκείνη θα τα βοηθήσει στο διάβασμα, εκείνη θα κάνει τις δουλειές του σπιτιού. Κι αν η μητέρα "εργάζεται πυρετωδώς" με τα προαναφερόμενα, και η γιαγιά το παίζει "κυρία και αρχόντισσα" με ένα στριφτό τσιγάρο στο χέρι, σίγουρα είναι πολύ δύσκολο να φέρει σε πέρας όλα αυτά.

Αρκεί μόνο που έχει επιτευχθεί ο "μεγαλύτερος στόχος" από όλους ... να είναι ο "κακός" μπαμπάς απομακρυσμένος από το παιδί του, να πληρώνει στην ώρα του, κάθε μήνα, την ίδια ημέρα, το "φοβερό τρόπαιο" που κερδίζει όποια έχει την επιμέλεια του παιδιού ... την διατροφή του. 

Σίγουρα αυτού του είδους η "γιαγιά", κάποια στιγμή θα κουραστεί, θα απογοητευτεί και θ’ αρχίσει να χάνει την ψυχραιμία της, θα θυμώνει, θ’απελπίζεται, θα θέλει να βγει κι αυτή έξω και να ξεχαρμανιάσει, να σουρτουκέψει, να κάνει την λεζάντα και τις γύρες της, να σταματήσει να "προσέχει" το παιδί και να ακούει τις "βαρετές" φωνές και ερωτήσεις του.

Τα παιδιά διαισθάνονται ότι κάτι δεν πάει καλά και θ’ αρχίσουν, "άθελά" τους τις "περισσότερες" φορές, ν’ απομακρύνονται κι απ’ τις δυο. Το αποτέλεσμα είναι τα παιδιά να νιώθουν μόνα, αποξενωμένα από την "στοργική" μάνα και την "καλή" γιαγιάκα, ο θεσμός της "καλής μητριαρχίας" αρχίζει να κλονίζεται κι όσο περνούν τα χρόνια, το χάσμα θα μεγαλώνει. Οι συνέπειες θ’ αρχίσουν να φαίνονται στην εφηβεία, την δύσκολη περίοδο της ζωής τους, όταν δεν θα έχουν κάποιον να τους συμβουλεύει, να τους καθοδηγεί, να τους στηρίζει και θα αρχίσουν να αναζητούν απεγνωσμένα τον μπαμπά τους. 

Ο μύθος, του "κακού", "ανίκανου", "επιπόλαιου" και "άχρηστου" πατέρα, που είναι συνέχεια απών από τη ζωή του, το παιδί το εισέπραττε ως αδιαφορία. «Ο μπαμπάς δεν μας αγαπάει, δεν θέλει να είναι μαζί μας. Αν μας αγαπούσε, δεν θα μας άφηνε», με αυτά τα επαναλαμβανόμενα και ασύστολα ψεύδη που "φύτεψαν" στην ψυχή και στο μυαλουδάκι του παιδιού, περίμεναν να φυτρώσει και να μεγαλώσει το "δέντρο της έχθρας" προς τον πατέρα του, αλλά όταν το παιδί συνειδητοποιεί και αρχίζει να αναγνωρίζει την αλήθεια ... τα πράγματα αντιστρέφονται.  

Αν ρωτήσεις 

ένα παιδί τι προτιμάει περισσότερο: ένα καινούριο παιγνίδι, ή το παιγνίδι με τον μπαμπά του, σίγουρα θα απαντήσει το δεύτερο. Η αγάπη, η στοργή, η καθοδήγηση του πατέρα είναι πολύ σημαντικά στη διαμόρφωση του χαρακτήρα του παιδιού. Ο πατέρας του είναι το πρότυπό του, είναι ο ήρωας του, είναι ο άνθρωπος στον οποίο θέλει να μοιάσει.
Κι όσο περνάει ο καιρός, το παιδί αυτό, θα προτιμάει να περνάει ώρες με τον μπαμπά του, που θα γίνει το καταφύγιό του, γιατί εκεί το παιδί θα νιώθει χρήσιμο, ότι το χρειάζονται και το ανταμείβουν για τις προσπάθειές του.
Κι αν κάποτε καταλάβει πως τα χρόνια του πέρασαν, γεμάτα ψέμματα, υποκρισία, μακριά και στερημένα από τον μπαμπά του ... για εκείνον τον πατέρα όμως, που το λαχταρούσε όλα αυτά τα χρόνια, ποτέ δεν θα είναι αργά για να τα περάσουνε μαζί. 


Read More »